خصوصيات ديگر ليد و گزارش

1. حجم ليد بايد كوتاه باشد. هنر گزارشگر چه در ليد و چه در كل گزارش اين است كه در كمترين حجم، بيشترين محتوا را به خواننده بدهد. از بكار بردن لغات اضافي ثقيل و بي مورد و كلمات و جملاتي كه هيچ كمكي در تفهيم و بيان مطلب نمي كند بايد اجتناب شود.

2. انتخاب و سبك ليد، بسته به نوع سوژه و سليقه گزارشگر است. يعني نمي توان و نبايد از پيش تعيين كرد كه سوژه هاي فلان و بهمان بايد با اين تكنيك نوشته شود. دست گزارشگر در انتخاب تكنيك گزارش نويسي روي هر سوژه باز است، اما اولا” هنر گزارش نويسي در اين است كه بهترين و مناسب ترين سبك و تكنيك را انتخاب كنيد و ثانيا” بتواند تكنيكي را كه براي نوشتن ليد انتخاب مي كند به خود گزارش هم تسري دهد. يعني ليد با كل گزارش حالت دو تكه بودن نداشته باشد. طبيعي است كه پاراگراف هاي بعدي ليد، دنباله آنست و انسجام و نظم فكري و يكدستي نه يكنواختي و تكرار بايد در كل گزارش رعايت شود.

همچنان كه خود ليد به سبك هرم وارونه تنظيم مي شود اين سبك بايد در كل گزارش هم مراعات شود. يعني به همان ترتيب كه به آخر گزارش نزديك مي شويم از درجه اهميت آن كاسته شود. بنابراين طبيعي است كه پاراگراف هاي بعدي ليد غالبا” ادامه منطقي موضوعاتي است كه در ليد بدان ها اشاره شده است. از لفاظي و بكار بردن جمله هاي سنگين ادبي در ليد، گزارش و به طور كلي در مطبوعات و رسانه هاي گروهي بايد احتراز شود، مگر در بخش هايي كه اختصاص به اين كار دارد، مثل صفحات ويژه ادبي و هنري…
از بكار بردن جملات و تعابير كليشه اي و تكراري بايد اجتناب شود و گزارشگر اين توانايي را بايستي داشته باشد كه با ساده ترين كلمات، بديع ترين تركيبات و عبارات را بسازد تا هم زيبا باشد و هم قابل فهم. ابتكار و نوآوري در گزارش نويسي، اصل مهمي است، و اين مطالعه مستمر را مي طلبد، چرا كه در غير اين صورت دست كم پس از مدتي، گزارشگر به تكرار و باز هم تكرار مي رسد و گزارش هايش يكنواخت و بي تأثير مي شود و در واقع مرگ حرفه اي او فرا مي رسد. گزارشگر هر چه واژگان وسيعتري در اختيار داشته باشد در نوشتن ليد و گزارش تسلط و آرامش بيشتري خواهد داشت. به عبارت ديگر، كلمات در دست و دهان گزارشگر بايد به راحتي بچرخد و گزارشگر در استخدام آنها دستي باز داشته باشد.

زمان و سرعت

همه اين ها كه گفته شد برنامه چند ساله نيست كه هر بخش آن به مرور عملي شود. زمان براي مطبوعات و به طور كلي رسانه هاي گروهي به سرعت مي گذرد و هر لحظه كه سپري مي شود، فرصتي است كه از دست مي رود. براي طي كردن تمام مراحلي كه تاكنون گفته شد شايد چند ساعت و حداكثر چند روز دو سه روز فرصت است و مهمترين اصل در كار روزنامه نگاري، سرعت است. چه بسا گزارش هايي كه محتواي غني دارند ولي به دليل چند ساعت و چند دقيقه تأخير، غير قابل استفاده مي شوند.