برخی ويژگی ها و تفاوت های مصاحبه های مطبوعاتی، راديویی و تلویزیونی

اصول  كلی مصاحبه های مطبوعاتي و راديو تلويزيوني تفاوت چنداني با هم ندارد و باز هم بايد تأكيد كرد كه ذوق و  هنر و تكنيك مصاحبه كننده و تسلط او بر كارش وجه مميزه هر مصاحبه است. اما تفاوت هاي جزيي در مورد هر كدام وجود دارد كه بد نيست به آنها اشاره شود.
در مصاحبه هاي مطبوعاتي از آنجا كه خواننده مستقيماً با مصاحبه شونده و فضاي مصاحبه رو در رو نيست مصاحبه شونده نسبتا” با اعصاب آرام تر و مسلط تر با مصاحبه گر روبرو مي شود بسياري حرف ها و بحث ها را ممكن است ضمن مباحث اصلي پيش بكشد و از خبرنگار بخواهد كه از نقل و درج آنها خودداري كند به طوري كه احساس پيوند و نزديكي بيشتري بين مصاحبه گر و مصاحبه شونده برقرار مي شود.

همچنين در مصاحبه هاي مطبوعاتي معمولاً وقت و امكانات بيشتري در اختيار است و دست هر دو طرف براي پرداختن به مسائل مورد علاقه باز تر است.
اما در عين حال در مصاحبه مطبوعاتي معمولاً مصاحبه شونده نمي داند چه قسمت هايي از صحبت هايش ضبط يا يادداشت برداري و سپس نقل مي شود و كدام قسمت ها فراموش و يا حذف مي شود. در مصاحبه مطبوعاتي حالات چهره و قيافه و رفتار مصاحبه شونده جز به مدد قلم تصويرگر و تواناي نويسنده كمتر مي تواند انعكاس يابد و در مصاحبه راديويي نيز از آنجا كه ژست ها و حالات چهره و قيافه ديده نمي شود اين ترس كمتر در دل مصاحبه شونده وجود دارد اما ترس از تپق زدن، بد حرف زدن، نارسا صحبت كردن و … در مصاحبه هاي راديويي و تلويزيوني زياد است در حالي كه در مصاحبه مطبوعاتي چنين ترسي، جاي چنداني ندارد.

در مصاحبه هاي راديويي و بخصوص تلويزيوني چون مصاحبه با صدا و تصوير همراه است، محافظه كاري، گزافه گويي، ترس يا خوشحالي و ترديد، تأمل و حتي وضعيت لباس و قيافه بخصوص در مصاحبه هاي با پخش مستقيم بسيار ديده مي شود ولي در مصاحبه مطبوعاتي مصاحبه گر مي تواند اعتماد و اطمينان بيشتري به مصاحبه شونده ببخشد و در حالت آرامش و تسلط بر اعصاب، او را به حرف بكشد. در مصاحبه هاي تلويزيوني، مصاحبه شونده تحت تأثير دوربين، فضاي فيلمبرداري و نورپردازي طبعاً بخشي از آزادي بيان خود را از دست مي دهد و احتمالاً چهره واقعي خود را نشان نمي دهد، ظاهرسازي و حرف زدن براي خوش آمد اين و آن بيشتر جا دارد. از سوي ديگر نشان دادن تصاوير زنده و جاندار مربوط به مصاحبه در تلويزيون هنگام انجام مصاحبه نقش عمده اي دارد و در تلويزيون مي توان از كلام كمتري استفاده كرد و به جاي آن تصوير داشت.
به هرحال مصاحبه گر در مجموع چه در مطبوعات و چه در راديو و تلويزيون نبايد عنان و افسار صحبت را بي مهابا به دست مصاحبه شونده بسپارد بلكه اين اوست كه اداره كننده جلسه مصاحبه است، هر جا لازم ديد (البته نه به شكل زننده) صحبت را قطع و سؤال ديگري را مطرح مي كند، يا به مصاحبه شونده تذكر مي دهد كه از چارچوب سؤال خارج شده و حاشيه رفته يا وقت مصاحبه مثلاً رو به اتمام است و او بايد به سؤالات ديگري پاسخ دهد، يا به برخي پاسخ هاي او ايراد بگيرد، صحيح آن را تذكر دهد و يا اطلاعات صحيح را ارائه كند و خلاصه يك مدير خوب براي جلسه مصاحبه باشد.