نشر گزارش و پرداخت آن

در مرحله بعد چگونگي نگارش گزارش، نثر مناسب آن و پرداخت و ارائه گزارش مطرح است. نثر گزارش بايد روي مرز قصه و خبر حركت كند. يعني مايه هايي از تصويرپردازي قصه و واقع گرايي خبر را در خود داشته باشد.گزارش بايد طوري نوشته و تنظيم شود كه دلنشين باشد و جاذبه هاي لازم را داشته باشد تا خواننده آن را دنبال كند. گزارش، رديف كردن يك سري الفاظ زيبا و پر طمطراق نيست. الفاظي كه در عين زيبايي، حداقل محتوا را در برداشته باشد. هنر رپرتاژ نويس نيز عمدتاً در همين جاها نمود پيدا مي كند و خود را نشان مي دهد.
اصولاً زبان گزارش را مي توان ((زبان گسترده)) ناميد، زيرا از زبان خبر عميق تر است و به خاطر داشتن امكان بيشتر در توضيح و تشريح، واژه هاي تخصصي بازتر مي شود و ابعاد و رويدادها، حركات، خواست ها، روشن تر و زنده تر بازسازي مي شود و واژه ها بار اجتماعي بيشتري نسبت به خبر پيدا مي كند.
زبان گزارش نسبت به خبر و ديگر مقوله هاي روزنامه نگاري به مردم نزديكتر است و در نتيجه مي توان گفت كه از آنها ((هنري))تر است. استفاده از ابهام و ايهام تا جايي كه به جاذبه و غناي گزارش كمك كند مجاز است اما نبايد زبان گزارش آن قدر گنگ و مبهم باشد كه خواننده چيزي دستگيرش نشود و از آن دلزده شود. در عين حال نبايد آن قدر ساده و ابتدايي باشد كه خواننده براي داشتن درك و مفهوم درست از آن هيچ زحمتي به خود ندهد و گزارش، فكرش را به تكاپوي منطقي به ميزان لازم وا ندارد. ساده نويسي در گزارش عمدتاً به معناي شكستن مفاهيم پيچيده و قابل فهم ساختن آنها براي خواننده و پرهيز از به كار بردن واژه هاي نامأنوس است.

ممكن است دو نفر گزارش واحدي را از سوژه و با اطلاعات و مواد خام مشابهي تهيه كنند ولي يكي پرداخت و نگارش خوبي داشته باشد آنچنان كه وقتي خواننده شروع به مطالعه آن كرد نتواند هر جا كه دلش خواست آن را قطع كند و به طور نا خودآگاه به دنبال گزارش پيش برود. يعني خواننده آن چنان در فضاي سوژه به وسيله گزارشگر ترسيم شده غرق شود كه با محيط اطرافش قطع رابطه كند و در مدتي كه مشغول خواندن گزارش است دقيقاً پا جاي پاي گزارشگر بگذارد، هر جا گزارشگر مي رود با او برود، هر چه او مي بيند با هم ببينند و نتوانند از يكديگر جدا شوند.
اما گزارش دوم با وجودي كه از اطلاعات و منابع يكساني با گزارش نخست، سود جسته است به دليل نداشتن انسجام و نظم فكري، پرداخت ضعيف، ديد غلط، عدم استفاده از تكنيك و سبك مطلوب و … گزارشي سرد و بي جاذبه باشد كه خواننده رغبتي به مطالعه آن در خود احساس نكند. چنين مواردي را ما عملاً در مطبوعات و رسانه هاي گروهي خود شاهد هستيم و يكي از ضعف هاي عمده گزارش هاي مطبوعاتي و راديو تلويزيوني نيز همين بي جاذبه بودن و نيز عدم تطابق گفتار يا نوشتار با موضوع و سوژه گزارش است.