خبر چیست؟

تعاریف گوناگونی درباره خبر (News) ارائه شده و کماکان نیز ارائه می‏شود. تعاریف مربوط به خبر پیوسته تغییر می‏کند، چون عادات ما پیوسته در حال تغییر است.
برخی از تعاریف ارائه شده در زمینه خبر از این قرار است:

• خبر، گزارش واقعیت ها ست، اما هر واقعیتی را نمی توان خبر نامید؛
  • خبر، پیامی است که احتمال صدق و کذب در آن وجود دارد؛
  • خبر، رویدادی است که قرار است اتفاق بی افتد؛
  •  اطلاعات مربوط به آنچه رخ داده است, خبر نامیده می شود؛
  •  مجموعه ای از لغات و عبارات است که انجام کاری را اطلاع دهد؛
  • خبر، گزارش مناسب, خلاصه و دقیق یک رویداد است, نه خود رویداد؛
  •  شامل هر اندیشه و عمل واقعی است که برای عده کثیری جالب است؛
  • خبر، نقل ساده و خالص وقایع جاری است؛
  • خبر، محصول جهان سیاسی و اجتماعی است که آن را گزارش می کند؛
  •  خبر، مردم است.
  • خبر، …
  هر یک از این تعاریف از زاویه خاصی به تعریف خبر پرداخته اند و همین تفاوت ها نشان می دهد که تعریف و تعیین قلمرو مفهومی برای خبر، کار چندان ساده‏ای نیست.
  به هر تعریفی که در ارتباط با خبر تن دهیم و به عنوان مثال این تعریف را بپذیریم که خبر: 1.اطلاعات مربوط به یک رویداد یا تحول است که در جایی چاپ یا پخش شود و 2. هر نوع اطلاع جدید و غیر عادی (Funk & Wagnalls Dictionary)، باز نمی‏توانیم با خیال راحت کار را تمام شده تلقی کنیم. اکثراً این احتمال وجود دارد که کسانی که خبرهای ما را می‏خوانند، پس از خواندن خبر بگویند به من چه؟! و یا بگویند : خودم می‏دانستم.
  مورد اول (به من چه؟!) نشان می‏دهد ما نتوانسته‏ایم ربط خبر به مخاطب را تشخیص بدهیم، و مورد دوم (خودم می‏دانستم) حاکی از آن است که خبر کهنه‏ای را به مخاطب تحویل داده‏ایم. من می‏خواهم این نتیجه را بگیرم که فراگیری (Impact) وسرعت (Immediacy) جا نمایه، خمیرمایه وکانون اصلی را در هر تعریف از خبر شکل می‏دهند. پس بنابراین، صرف این که خبرها مربوط به آدم‏ها، مکان‏ها، اشیاء و رویدادهای واقعی باشند، کافی نیست. فراگیر بودن خبرها و حساس بودن اطلاعات آنها نسبت به زمان اهمیت فراوانی دارد و روزنامه‏نگاران باید این عادت را در خود به وجود بیاورند که به جای مخاطبان فکر کنند و ببینند مخاطبان به چه چیزهایی احتیاج دارند (روابط خبر به مخاطب) و کدام چیزها را به سرعت می‏خواهند (حساس بودن نسبت به عنصر زمان).
  این دو نکته، سنگ پایه تشخیص رویدادهایی است که از ارزش خبری برخوردارند. سنگ پایه‏ای که می‏تواند مانع طرح دو نکته پیش گفته باشد: به من چه ؟! و خودم می‏دانستم.